Από το "Dinte" στο "4001".

Τα μελάνια της εταιρείας χρησιμοποιούταν σε πολλούς διαφορετικούς τομείς και η προϊοντική γκάμα το εξέφραζε και αυτό. Για παράδειγμα, στον τιμοκατάλογο του 1892, απαιτούνταν 17 σελίδες προκειμένου να παρουσιαστεί η διαθέσιμη ποικιλία του "Dinten" (ιστορική έκφραση για τη Γερμανική λέξη μελάνια), από τα οποία ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να πει κανείς τη διαφορά. Ανάμεσα στα μελάνια γραφής και μόνο, ξεχώρισαν οι παρακάτω εκδόσεις: Μελάνι Regular,Μελάνι γραφής Ανθρακίτης, Μελάνι γραφής Aleppo, Γερμανικό μελάνι Reich, αυτοκρατορικό μελάνι, αρχιγραμματειακό μελάνι και μελάνι αρχείου, καθαρό μελάνι αραβικό κόμμι, μελάνι salon για την υψηλή κοινωνία, αρωματισμένο μελάνι για τις κυρίες, μελάνι για το γραφείο, μαύρο σχολικό μελάνι Ia και IIa.

Για τα αντίγραφα και την επαγγελματική αλληλογραφία,παρ’ όλα αυτά υπήρχαν επτά διαφορετικά "Copirtinten", μελάνια αντιγράφων, μαζί με αυτογραφικά και μελάνια για πολύγραφο.

Το 1871,ο Günther Wagner αγόρασε την εταιρεία από τον Carl Hornemann. Κατοχυρώνοντας τον πελεκάνο σαν ένα από τα πρώτα εμπορικά σήματα στη Γερμανία για τα προϊόντα του το 1879, απέδειξε πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον να διαφημίσει τα προϊόντα που έφτιαχνε. Ο πελεκάνος που χρησιμοποιήθηκε για το εμπορικό σήμα, προέρχεται από το οικογενειακό του οικόσημο.

Άλλη μια σοφή κίνηση του ήταν ότι έδωσε στα μελάνια του ονόματα που αποτυπώνονταν εύκολα στη μνήμη. Το 1898, τα πιο σημαντικά μελάνια γραφής και αντιγράφων έλαβαν την προϊοντική ονομασία 2001, 3001, 4001 και έπειτα ακολούθησαν τα 5001 και 6001. Μακροπρόθεσμα το μελάνι 4001 παρέμεινε το νούμερο ένα μελάνι της Pelikan. Μέχρι σήμερα παραμένει πρώτο σε πωλήσεις σε όλο τον κόσμο.

Υπήρχε μια μεγάλη ποικιλία από σχήματα σε φιάλες και ετικέτες με σκοπό την προτροπή του καταναλωτή στην αγορά των μελανιών που έφτιαχνε η Pelikan.

Ο Lewis Edison Waterman καταχώρησε την πατέντα του για στυλογράφο το 1884 και τότε άρχισε να αναδύεται η αγορά για όργανα γραφής τέτοιου είδους. Λίγα χρόνια αργότερα ο Günther Wagner ξεκίνησε να παράγει μελάνια για στυλογράφους.

Η ιστορία συνεχίζεται "1929-1950 – Ο μηχανισμός εμβόλου".