1929-1950 - ο μηχανισμός εμβόλου

1929-1950 - ο μηχανισμός εμβόλου

Ο μηχανισμός εμβόλου και ροής μελάνης είναι το κλειδί στη φήμη των στυλογράφων Pelikan.

Οι στυλογράφοι αυτοπλήρωσης που χρησιμοποιούσαν πίεση και μηχανισμό μοχλού, αποκαλούμενοι και ως στυλογράφοι ασφαλείας και γέμιζαν με τη χρήση ενός σταγονόμετρου, κυριαρχούσαν στην αγορά μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Παρόλα αυτά, μπορούσαν να δεχθούν μόνο μια μικρή ποσότητα μελάνης και όπως και το όνομα υποδεικνύει η χρήση ενός στυλογράφου ασφαλείας ήταν μάλλον πολύπλοκη αν ήθελες να διατηρήσεις παράλληλα τα χέρια σου καθαρά.

Ήταν εκείνη την εποχή που ο Ούγγρος μηχανικός Theodor Kovacs ανέπτυξε ένα νέο επαναστατικό σύστημα: Ένα μηχανισμό εμβόλου με διαφορικό άξονα ταχύτητας. Θάλαμοι αντιστάθμισης ροής προστέθηκαν στο σύστημα τροφοδοσίας μελάνης για να αποτραπεί η δημιουργία κηλίδων. Το 1927 πούλησε την πατέντα του αυτή στην εταιρεία Günther Wagner στο Ανόβερο η οποία κατοχύρωσε ξανά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στο όνομα της το 1929.

Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε στην αγορά ο "διάφανος στυλογράφος Pelikan". Πήρε το όνομα του από το διάφανο περιέκτη μελάνης, ο οποίος έκανε πολύ πιο εύκολη την παρακολούθηση του επιπέδου μελάνης στο όργανο γραφής. Εκτός από το εντυπωσιακό, κορμό στο πράσινο χρώμα του νεφρίτη, ο στυλογράφος ήταν λιτός στην όψη και δεν έλαβε και αριθμό μοντέλου.

Τα τεχνικά πλεονεκτήματα που έγιναν γνωστά στους εμπόρους λιανικής πώλησης και τους αγοραστές με εκτενή διαφημιστική καμπάνια, γρήγορα οδήγησαν την εταιρεία Günther Wagner στο κέρδος ενός σημαντικού μεριδίου της αγοράς των στυλογράφων. Εν τούτοις, με την τιμή να ανέρχεται στα 13.50 Reichsmark, ο στυλογράφος απευθυνόταν μάλλον στη μέση και ανώτερη τάξη.

 

Στα τέλη του 1930, εμφανίστηκε το δεύτερο μοντέλο, το "Pelikan Gold". Είχε κορμό από χρυσό 14Κ και διακοσμητικούς δακτυλίους της ίδιας αξίας στο καπάκι. Τα καπάκια των στυλογράφων Pelikan "πράσινο" και "μαύρο", όπως τα αποκαλούσαν έλαβαν επίσης διακοσμητικούς δακτυλίους.

Το 1931 η προϊοντική γκάμα μεγάλωσε κι άλλο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν απαραίτητα τα ονόματα των μοντέλων.

Το μοντέλο 100 με κορμό είτε σε πράσινο (πλέον πράσινο μαρμάρου), μαύρο, γκρι, κόκκινο, μπλε ή κίτρινο.

Το Μοντέλο 111 χρησιμοποιήθηκε σαν όνομα για το Pelikan Gold. Το Μοντέλο 110 (2ο από αριστερά) για το στυλογράφο με καπάκι και κορμό από λευκόχρυσο, το Μοντέλο 112 (3ο από αριστερά), για το στυλογράφο με καπάκι και κορμό από χρυσό 14K.

Το 1932 φέρνει το νέο μοντέλο T 111, το Toledo. Αυτός ο στυλογράφος έχει ένα κορμό χαραγμένο με τη μορφή πελεκάνου και δημιουργείται με την τεχνική του Toledo. Θεωρείται ως ο ομορφότερος από τους ιστορικούς στυλογράφους Pelikan. Είναι το πλέον αγαπημένο μοντέλο ανάμεσα στους συλλέκτες και η τιμή του τις αρκετές χιλιάδες Ευρώ. Ένα τροποποιημένο μοντέλο αποτελεί μέρος της βασικής συλλογής ακόμη και σήμερα.

 

Λίγο καιρό μετά παρουσιάστηκε ο στυλογράφος "Rappen". "Rappen" λεγόταν η δεύτερη μάρκα του Günther Wagner και χρησιμοποιούταν ως εναλλακτική φίρμα για τη φίρμα Pelikan. Τα Rappen κόστιζαν 6.75 Reichsmark και ήταν εξοπλισμένα με μηχανισμό αντλίας. Είχαν εξίσου διάφανο περιέκτη προκειμένου να είναι εύκολη η παρακολούθηση του επιπέδου μελάνης και μια χρυσή μύτη 14K.

Το όνομα "Rappen", που στη Γερμανική έκφραση σημαίνει επίσης μαύρο άλογο, είχε το πλεονέκτημα ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στην Αγγλική γλώσσα ως "Rap-Pen".

Το 1934, η Pelikan παρουσίασε το "μολύβι που γέμιζε αυτόματα", ένα μηχανικό μολύβι. Αυτό πήρε το όνομα "Auch"-Pelikan, καθώς ήταν ένα από τα όργανα γραφής της Pelikan.

Το μοντέλο 200 ταίριαζε με το μοντέλο 100 με το μαύρο και πράσινο, μαύρο αργότερα ή ακόμη μαύρο και γκρι, καφέ ταρταρούγα και μαύρο κροκό κορμό του. Παρ’ όλη τη σπανιότητα των χρωμάτων που παρήχθησαν, παρέμεινε και επικράτησε το σχέδιο με το καφέ κόκκινο χρώμα.

Ο στυλογράφος με την ονομασία 210 δημιουργήθηκε για να ταιριάζει σε γιλέκα και γυναικείες τσάντες.

Τα μοντέλα 101 ήταν διαθέσιμα διεθνώς σε κόκκινο, πράσινο, μπλε, κροκό και ταρταρούγα. Το τελευταίο μοντέλο ήταν εναλλακτικά διαθέσιμο με κόκκινο – καφέ καπάκι, με το ίδιο χρώμα της ζώνης λαβής και του λαιμού του στυλογράφου.

Το 1936, παρουσιάστηκε το IBIS. Ένας στυλογράφος με χαμηλή τιμή και μηχανισμό εμβόλου, ο οποίος θα αντικαθιστούσε το Rappen. Αυτό το μοντέλο πουλήθηκε σε κάποια κράτη με το όνομα "Rappen", ενώ στη Νότιο Αφρική ακόμη και με μηχανισμό αντλίας.

Αντίθετα με το ‘’μαύρο’’ προκάτοχο του Rappen, τα IBIS όργανα γραφής κυκλοφορούσαν επίσης με γκριζόμαυρο και πρασινόμαυρο κορμό και καπάκι. Αυτά τα σχέδια, δεν έχουν καταγραφεί στο αρχείο της Pelikan, παρόλα αυτά έχουν σίγουρα παραχθεί.

 

Το 1937 παρουσιάστηκε επίσης στη διεθνή αγορά το μοντέλο, 100N. Το N σήμαινε νέο, καθώς, ήταν ο διάδοχος του μοντέλου 100. Σε διάσταση, ο στυλογράφος ήταν λίγο πιο μακρύς από τον προκάτοχο του και έτσι μπορούσε να διαθέτει περισσότερη μελάνη.

Την ίδια χρονιά, ο Wilhelm Wagenfeld, ο οποίος συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους πιο αναγνωρισμένους βιομηχανικούς σχεδιαστές της εποχής του, συνεργάστηκε για τον επανασχεδιασμό της τετράγωνης γυάλινης φιάλης μελάνης, του Liegeflasche (γυρτό μπουκάλι) και των 1/4l και 1/2l καθώς επίσης και των φιαλών μελάνης 1 l. Το 1938, παρουσιάστηκαν βαθμιαία στην αγορά η φιάλη και το φιαλίδιο, στον εορτασμό της επετείου των 100 χρόνων της Pelikan.

Επίσης στον εορτασμό των 100στων γενεθλίων της Pelikan,κυκλοφορεί στη Γερμανία το μοντέλο 100N. Για τις σχεδιαστικές διαφοροποιήσεις το μοντέλο 100 δανείστηκε το χρυσό, το Toledo, το λευκόχρυσο, τους χρωματισμούς κροκό και ταρταρούγα, αλλά όχι τα χρωματιστά μοντέλα σε κόκκινο, μπλε και πράσινο.

Το χρωματιστό κροκό μοντέλο έχει ως γνωστό είτε ένα κροκό σχέδιο στο άκρο στο καπάκι του είτε είναι μαύρο. Επιπρόσθετα και οι δύο εκδόσεις είναι εφοδιασμένες με διακοσμητικούς δακτυλίους και χρυσό ή αντίστοιχα ασημί κλιπ.

Τα standard σχέδια είναι διαθέσιμα με κορμό σε πράσινο, γκρι ή μαύρο χρώμα. Τα καπάκια έχουν είτε δύο διακοσμητικούς δακτυλίους και ένα κλιπ σε σχήμα σταγόνας που πέφτει απαλά ή ένα φαρδύ διακοσμητικό δακτύλιο με ραβδώσεις και ταιριαστό κλιπ.

Το 1939, παρουσιάστηκαν οι στυλογράφοι γραφείου 100Nf με ενσωματωμένη επέκταση και 100Na με αποσπώμενη επέκταση. Και οι δύο συναντώνται σπάνια στις μέρες μας.

Η ιστορία συνεχίζεται με "1950-1982 – Ο 'ριγέ' ’’στυλογράφος Pelikan".