Van "Dinte" naar "4001".

De Pelikan inktsoorten werden aangewend in tal van sectoren en de productlijn toonde dat ook aan. Zo waren er bijvoorbeeld in de prijslijst uit 1892, 17 pagina’s gewijd aan de verschillende inktsoorten, waaronder vandaag de dag nauwelijks nog een onderscheid wordt gemaakt. Alleen al onder de inktsoorten voor het schrijven waren volgende types gekend: Standaard inkt, Anthracis inkt, Aleppo inkt, Duitse Rijk inkt, keizersinkt, archiefinkt, galappel inkt, saloninkt, geparfumeerde inkt voor dames, kantoorinkt, zwarte schoolinkt Ia en IIa.

Voor het kopiëren en voor zakelijke briefwisseling waren 7 verschillende kopieerinkten beschikbaar samen met hectografische en autografische inkt.

In 1871 kocht Günther Wagner het bedrijf van Carl Hornemann. Hij registreerde in 1879 de pelikaan als één van de eerste handelsmerken in Duitsland voor dit type producten. Hij gebruikte de pelikaan afkomstig van het wapenschild van zijn familie.

Hij gaf alle inktsoorten namen die gemakkelijk te onthouden waren; In 1898 kregen de belangrijkste schrijf- en kopieerinkten de productnamen 2001, 3001, 4001 later gevolg door 5001 en 6001. Op lange termijn bleek de 4001 de nummer één Pelikan inkt. Tot op vandaag wordt hij wereldwijd verkocht.

Een veelheid aan flessen en etiketten werd gebruikt om de klanten aan te sporen om Pelikan inkt te kopen.

In 1884 patenteerde Lewis Edison Watermann zijn vulpen en groeide er een markt voor dit type van pennen. Slechts enkele jaren later begon Günther Wagner met de productie van vulpeninkt.

Het verhaal gaat verder "1929-1950 - Het piston vulsysteem".